Een portie ACT in je dagelijkse leven

Niet alleen omdat het een wetenschappelijk onderbouwde vorm van gedragstherapie is, maar ook omdat het mezelf als coach en als mens zo goed helpt. ACT-coaches vinden bijvoorbeeld gedachten maar rare dingen. Soms zijn ze heel handig, bijvoorbeeld als je iets moet plannen, organiseren of uitvinden. Vaak zijn ze ook vervelend. Zo gaf ik laatst voor het eerst sinds lange tijd een workshop in het Engels. Mijn gedachten sloegen van tevoren helemaal op hol: Je Engels is veel te slecht, je valt door de mand, hoe heb je ooit kunnen zeggen dat het voor jou geen enkel probleem was, enzovoort. Terwijl ik het eigenlijk heel leuk vind om te doen en ik diep van binnen weet dat het me echt wel gaat lukken. Mijn gedachten, oftewel mijn verstand, bedoelt het goed. Ze wil me behoeden voor gevaar, in dit geval een afgang voor een zaal met mensen. Als ik mijn verstand van tevoren serieus had genomen, zou ik de aanvraag waarschijnlijk hebben afgeslagen: veel te eng en een groot afbreukrisico. Tegelijkertijd zou ik mezelf een kans hebben ontnomen een interessante klus te doen en geld te verdienen.

Dit geeft precies weer waar ACT om draait: kan ik in aanwezigheid van mijn lawaaipapegaai-gedachten en kriebels in mijn buik, toch de workshop geven omdat ik dat leuk en belangrijk vind? Ik kan mijn gedachten en gevoelens opmerken, er ruimte voor maken en een besluit nemen om ze mij niet in de weg te laten staan bij wat ik graag wil doen in mijn leven.

Op die manier kun je je comfortzone steeds verder oprekken. Je hoeft die vervelende gedachten en gevoelens niet eerst weg te krijgen of naar iets positiefs te draaien, dan geef je ze eigenlijk meer aandacht dan ze verdienen. Ook mag je ze nog steeds vervelend vinden. Het verschil zit ‘m erin dat ze je niet in de weg staan om iets te doen wat belangrijk voor je is.

En die workshop? Ik ben twee keer gestruikeld over het woord “involuntarily”. Ook kon ik met geen mogelijkheid een vraag met een zwaar Iers accent verstaan, zelfs niet na herhaling. Dus ik murmelde maar een beetje een antwoord. De opdrachtgever was tevreden over de presentatie. Toen ik naar huis reed, had mijn verstand nog steeds wat te mekkeren: Had je dit niet beter zus of zo. En, zag je die ene man ongeïnteresseerd kijken…… Dus ik zei tegen mijn verstand: Dank je wel voor je commentaar, ik kijk wel wat ik ermee doe, maar nu eerst een nulpuntnulletje!